Нийгэм
・Нийтэлсэн:
Мэргэн охин
・
2020 01 сар 30
・ 2
Анагаахын чиглэлээр боловсон хүчин бэлддэг сургуулиудын сургалтын хөтөлбөр, чанар өнөөгийн эрүүл мэндийн шинжлэх ухааны ололт, өвчтөнүүдийн хэрэгцээ, шаардлагыг төдийлөн хангадаггүй. Эмч нарын мэдлэг, ур чадвар жил ирэх тусам муудаж, нэр хүнд нь олны дунд унах болсон нэг шалтгаан бол ердөө энэ. Бид “Хүн эмчилдэг мэргэжилтнүүдийн сургалтын хөсөр хаяжээ” нийтлэлийнхээ хүрээнд ямар ямар сургууль боловсон хүчин бэлдэж, эрүүл мэндийн салбарт нийлүүлж байгааг, тэдгээрийн сургалтын орчин, материаллаг бааз хангалттай, эсэх, тусгай зөвшөөрлийн будилаан, мэргэжлийн багш нарын хүрэлцээ, төгсөлтийн дараах сургалт, эмч, сувилагчийн харьцаа, эмнэлгийн инженер, техникчдийн ур чадвар, хүүхдийн эмчийн эрэлт, хэрэгцээ зэргийг тойрон таван цуврал бэлтгэжээ. Энэ удаад эрүүл мэндийн салбарынхны анхны тусламжийн мэдлэг, ур чадвар ямар түвшинд байгааг хөндлөө. Олон улсад эмч, мэргэжилтнүүд гэлтгүй жирийн иргэд ч эл чадварыг заавал эзэмшсэн байхыг хуульчилсан байдаг. Харин манайд хүний алтан амь аврах хугацааг алдалгүй ашиглаж чаддаг болов уу.
Аливаа осол, гэмтэл, биеийн болон сэтгэл зүйн гэнэтийн хямрал, өвчлөлийн үед мэргэжлийн эмч, эсвэл жирийн иргэн гарын доорх материал ашиглан, цаг алдалгүй өөрийн болон бусдын амь, эрүүл мэндийг аврах үйлдлийг анагаах ухаанд анхны тусламж үзүүлэх гэнэ. Тусламжийг зөв цагт, зохих аргаар үзүүлэх нь хүний амь авраад зогсохгүй тухайн гэмтэл, өвчлөлөөс үлдэх урхаг, хүндрэлийг багасгах, түргэн эдгэрэхэд чухал нөлөөтэй тул хүн бүрийг энэ төрлийн мэдлэгтэй байхыг олон улсад зөвлөдөг. Иргэдийг ажилд авахдаа, эмч, мэргэжилтнүүдийг бол хоёр жил тутамд эмчлэх эрхээ сунгуулах бүрт нь сургалтад суухыг шаарддаг юм байна. Харин манайд одоохондоо ийм жишиг нэвтрүүлээгүй. Иргэд битгий хэл эрүүл мэндийн салбарт ажиллагсдадаа ч энэ талын мэдлэг олгохгүй төгсгөдөг гэнэ.
Анхны тусламжийн мэдлэгийг төгсөлтийн өмнөх болон дараах сургалтаар олгодог боловч анагаахын чиглэлээр мэргэжилтэн бэлддэг 13 сургуулийн 12 нь энэ төрлийн сургалтгүйг Улсын нэгдүгээр төв эмнэлгийн Яаралтай тусламжийн тасгийн эрхлэгч, клиникийн профессор С.Алтансүх хэллээ. Тэрбээр “Эмч, мэргэжилтнүүдийн амь тэнссэн үеийн болон анхны, лавшруулсан тусламж үзүүлэх мэдлэг, чадвар хангалтгүй байна. Амь тэнссэн үе гэдэгт эмнэлэгт дугаар харгалзахгүй үйлчлүүлэх хүмүүс багтана. Амь нас нь хутганы ирэн дээр буюу тархины харвалт, зүрхний шигдээстэй, их хэмжээний цус алдсан, гэмтэж бэртсэн өвчтөн үүнд хамаардаг.
Эл үеийн тусламж үзүүлэх хугацааг “алтан цаг” гэх бөгөөд тухайн үед нь арга хэмжээ авч чадахгүй бол бурхан шиг эмч байлаа ч сэргэхгүй. Хүний амь аврах үеийн алтан агшныг хэрхэн ашиглах талын мэдлэгийг их сургуулиудад олгох ёстой ч цаг нь цөөн. Тиймээс сургалтыг голдуу лекц хэлбэрээр буюу 100 гаруй оюутныг нэг танхимд цуглуулаад, онол бичүүлчихээд л тараах хэмжээнд зааж байгаа нь харамсалтай. Өөрөөр хэлбэл, сайн мэргэжилтэн бэлдэхэд шаардлагатай практик, ур чадвар, ёс зүйг төдийлөн илүүд үзэхгүй байгаа нь манай анагаахын боловсролын тогтолцооны хамгийн том сул тал” гэлээ. Мөн тэрбээр “Эмч, эмнэлгийн ажилтан, энгийн иргэд хүртэл сурах ёстой эрүүл мэндийн анхан шатны мэдлэг бол амилуулах суурь тусламж юм. Бурхан хүнд таван минут л өгдөг. Зүрх нь зогссон хүнд цээж шахах, хиймэл амьсгал хийх чадвартай байхыг орчин үед хүн бүхнээс шаардах болсон.
Тиймээс манайх ЖАЙКА-тай хамтран Яаралтай тусламжийн эмч бэлдэх сургалтын хөтөлбөрөө шинэчилж, батлуулаад байна.
Үргэлжлэлийг эндээс уншина уу
Манай сайт танд таалагдаж байвал LIKE хийгээрэй. Танд баярлалаа.